Magdalena Blagec
Studentica je preddiplomskog studija kroatistike i povijesti na Filozofskom fakultetu u Zagrebu.
Pisanjem se bavi od osnovnoškolskih dana, a za svoj rad je dosad osvojila: 2. nagradu na Goranovom proljeću u kategoriji osnovnih škola, nagradu na recitalu Kaj vu Zelini, nagradu na Zboru malih pjesnika Zlatar, 2. nagradu Ksavera Šandora Gjalskog za srednje škole, 1. nagradu na Kanižajadi Limačijadi, 1. nagradu na Dječjim vinkovačkim jesenima u kategoriji srednjih škola, 1. nagradu na natječaju Europa u školi, nagradu tiskanja zbirke radova s još dvije autorice na natječaju Napiši priču ili pjesmu koju i objavi knjigu svoju.
Pjesme su joj objavljene u časopisu Kaj, časopisu Hrvatsko zagorje te je, zajedno s još dvije autorice, objavila zajedničku zbirku radova Vrtuljak u vrtuljku.
Magdalena Blagec piše poeziju i prozu na standardu i govoru stubičkoga kraja.
Pjesme
Nevrieme
Strahu je saka duša živa,
Jer kmica vu sakem vuglu neke skriva.
Sunčeke kakti da nas je pozabile,
Kmici nas je na veselje ostavile.
A veter jafče i veter cvili,
Dek luč, drobna luč,
Na rasklencanom oknu,
Ostati na životu se sili.
Vse se musiče, vse se blešči,
Sake diete materi f krile beži.
Velike kole tancaju bleščeče ruke neba,
Kupica ti je z ruk opala, dragi moj deda.
A veter kuražneše cvili, veter jakše jafče,
Dek luč, drobna luč, na rasklencanem oknu
Z svojami suzami ne zgasne.
Sleme se zaprle, z nebam se spojile,
vse je ftihle, nič nije hodile.
Same se coprnica z lučnjakem pod ruku špancierala,
Dek je drobna luč na starom oknu polehku hmirala.
Dim i pepel
Rieč
po rieč
zgara v ognju.
Postaje dim i pepel.
Nosi ju veter
da bi joj dal
novo značenje.
Da bi joj vdehnul
novi život.
Večernja molitva
Vu ime Oca, Sina
i Duha Svetuga…
Gunđala je stiham
babica
kre trošne postelje
dek su njejne,
zbog života, več
posivele oči
iskale raspele.
Stare lojtre
Oni su se čez stare lojtre
Spuščali vu žmefki mrak.
Nogu po nogu.
Rieč po rieč.
Stara je lojtra škripala žalosne.
Luči buju liene vsehle.
Gizdave tejne ostajeju med deskami.
Koraki su trdi,
A lojtra krajša.
Polefku se brišeju sjene.
Nestaje im glasa.
Sponova su tu.
Biela kmica guče njihove živote.
Tu buju same dek
Žulne ruke ne pustiju drieve.
Dek ne postiju lojtre.
One stare lojtre.
Oreh
Prve listje
Dežđena rosa
Gizdava trava
I dugi breg
I stari trnac
I jen oreh
Jurekov oreh
Preteple ga
Strugi veter
Gledi saku kitu
Saki list
Na trudnu zemlu
Curiju suze
Drvene suze
Od Jurekovih ruk
Megla
Nebe,
z zemlju se spaja.
Vilenjaki su se skrili,
lučnjaki hodiju.
Vse je sive.
Čumbrave.
Megla.
Kupičina suza
Megla se spušča med trse.
Grozdeke gladi rosa.
Sunčeke je prešle.
Vrieme je gda
I angeleki spiju.
Vse je več ftihle.
Same se još mesec budne drži.
I nekteri još stari pajdaš,
Vu stare gorice,
Teromu suza v oku,
Kak i kaplica pri srcu,
blažene zanavek drmi.